Het idee

immers dat was de aanleiding om te gaan wandelen.

En tijdens onze voorbereiding van het aanschaffen van een paar wandelschoenen, kleding en rugzak ontdekt Cis ( mijn vrouw) het boekje in de ANWB winkel die bij de Vrijbuiter onder 1 dak zit.

Daar ter plekke het boekje wat door gebladerd, en besloten om het te gaan doen.
Het lopen van het Noaberpad 

Tja het besluiten tot is een ding , maar doen is een tweede. Ik doel dan op hoe pak je het aan? want je loopt immers geen rondje.
Het idee om met openbaar vervoer weer terug te reizen naar het startpunt van een etappe was snel van de baan, want de ervaring leert dat de buslijnen hier in de provincie niet al te royaal bezaait zijn en dat we geen zin hebben om na een wandeling ook nog eens 1 uur te wachten op de bus, of dat je er tegen moet lopen om de bus te halen. Immers we willen een ontspanning en geen stress.....
Om toch dan weer terug te komen bij het beginpunt van een wandeling, hebben we bedacht om te gaan fietsen.
Of te wel op het moment dat bekend is hoever we gaan lopen, zoeken we een plekje op de route waar we onze fietsen kunnen stallen.
De fietsen gaan dan achterop de fietsdrager en worden allereerst door ons op de stalling plek gezet. Daarna rijden we met de auto naar het startpunt van de wandeling ( daar waar vorige keer de fietsen stonden) en beginnen we vandaar uit onze wandeling.
Daarmee hebben we de tijd aan ons zelf , en alleen de laatste 200 m enige vorm van stress.

Staan ze er nog of niet ?