Trage Tocht Papenvoort

In vermoedelijk ons laatste weekend weg van dit seizoen , zijn we neer gestreken in Hooghalen. Op Camping Tikvah. Een van de laatste campings die nog open is. En wat een gelukje. Want wat een heerlijk weekend hebben we tot nu toe.

Gisteren aangekomen en een wandeling gemaakt naar het voormalig kamp Westerbork. En dat alles onder stralende omstandigheden.

Voor vandaag hebben we gekozen om een rondwandeling te maken in de categorie Trage Tochten. Daarbij wordt gesproken dat minimaal 75% onverhard wandelen is.

 

We gaan het zien. Naar verluid zullen de omstandigheden goed worden. Hoewel het daar vanochtend nog niet veel schijn van had. Koud en mistig  echt herfst weer. het was dus ook even lastig kiezen , omtrent wat we aan doen. 

Maar eenmaal op pad zien we al snel dat de zon meer dan z'n best doet om door het laag hangend wolkendek te prikken

En dat lukt 'm vrij aardig.

Je krijgt dan van die hele mooi aan gelichte plekken in het bos , wat weer een mooi plaatje op levert

Maar ook de weidsheid in drenthe is mooi om te aanschouwen.

Onderweg ontdekken we dat we al eens eerder hier zijn geweest , met het Pieterpad destijds.

Onderstaand plaatje is even zoeken , maar ze staan echt op de foto. Mieren....  tientallen

Daar moet je maar even niet op blote voeten door heen lijkt me.

Onderweg nog wel hele stukken wat nog al blubberig was of beter gezegd is.

Dit was de eerste tocht voor Cis op haar nieuwe schoenen , maar daar was niet veel meer van te zien. Die moeten eerst weer door de schoonmaak straat.

Maar goed we willen dan ook niet steeds over verharde wegen lopen , tja dan hoort dit erbij.

Maar dat wil niet zeggen dat alles zo was hoor....

Er waren ook meer dan prachtige stukken bij

En uiteraard veel paddenstoelen gezien

En catwalk paadjes.

Zo smal dat je de ene voet voor de ander moet zetten , als of je loopt als een model

Nou neem van mij aan dat stadium ben ik al lang voorbij.

Cis uiteraard niet  😀

Dit is beter.... deze wegen / paden zijn mij meer op het lijf geschreven.

En zowaar nog bloemen die volop staan te bloeien.

Zoals deze , de dagskoekoeksbloem

Deze meneren blijven het toch maar vreemd vinden.

Die malloten met die rugzakken op hun rug of met die stokken aan het zwaaien , die zo aan hun voorbij trekken. Je ziet hem ook stilletjes glimlachen als je goed kijkt.

We lopen ondertussen verder richting het natuurgebied het Zwarte water

Ik denk al we een paar weken eerder hier waren geweest dat we de heide in z'n volle bloei hadden kunnen aanschouwen.

Mooi stukje natuur , waar we af en toe nog een vlinder en veel waterjuffers hebben mogen zien.

Nadat we rechts af slaan lopen we nagenoeg in een rechte lijn naar het start punt.

En is daarmee onze eerste trage tocht een feit.

Ik moet zeggen , viel niet tegen. Ik geloof dat we echt meer dan 75% over onverharde stukken zijn gelopen.

Alleen kunnen we merken dat we al een poosje niet gelopen hadden.

Anyhow..... deze kunnen we weer in de pocket steken.