Het NederRandpad - Drenthe !!!
Door diverse afspraken dit weekend , lopen we dit stuk als het ware uit onze comfortzone.
Want we starten onze tocht op zaterdagmiddag om 14:00.
Nu zou je denken "wat is het verschil " ?
In eerste instantie , veel meer bedrijvigheid bij pad en weg.
Iedereen is druk en wil op zaterdag nog snel even de laatste dingetjes doen.
De temperatuur is anders , s'morgens heb je vaak nog dat frisse tintje in de lucht.
Maar goed , nait zeur'n .... We gaan ervoor
Vandaag een stuk van ruim 12 kilometer richting Emmer-compascuum
( zie onderstaand kaartje voor de details )
De fietsen geparkeerd op het het eindpunt van vorige week , waarna het rechts af gaat over de boslaan en we gelijk met onze neus in de boter vallen.
Wat een prachtig stukje Ter-Apel.
Hotel-Restaurant Bosch-huis aan het eins van de door bomen omzoomde oude klinkerweg
Gezien de drukte op het terras kun je er wel een kopje koffie drinken.
Wij lopen het bos in achter het hotel , waarbij we ons enigzins een beetje onttrekken aan de drukte van de dag.
Het wordt ineens stil hier.
En dan valt mij ineens deze bloem op die precies door een zonnestraal wordt beschenen
Het schijnt de Oranje Havikskruid te zijn
Na iets meer dan 2 kilometer stuiten we op.....
Ja wat is het eigenlijk?
Geen brug in elk geval , waarbij we toch het water over gaan / moeten
Het blijkt een kabelbaantje te zijn die je zelf doormiddel van spierkracht moet bedienen.
Naah heb ik geluk, dat Cis bij me is
Tja ik moet de foto's maken 😀
Maar fluitend glijden we richting de overkant
Waar de scouting ons op stond te wachten.
Althans zo leek het. Het bleek een soort stempel post te zijn voor een fiets / puzzeltocht.
Onder tussen beginnen we ook wat andere geluiden te horen.
geluiden die je eerder bij Max verstappen verwacht , dan bij het Koevinkje , die hier fladdert van bloem naar bloem
Of van deze kleine gast
Het Roodborstje die ons weer aandachtig zit te bekijken.
Maar al snel komen we er achter wat er aan de hand is.
Oval race op het Circuit Polderputten
al lopend langs het circuit de benzine- en rubber dampen op snuivend.
Persoonlijk vind ik dat best wel lekker ruiken.
Cis heeft daar een iets andere mening over
Tja de een heeft als hobby wandelen en de ander leeft zich af en toe eens helemaal uit op het circuit.
Moet kunnen lijkt me.
Als we elkaar allemaal een beetje ruimte geven en iets meer toegeeflijker zijn , komt het allemaal wel goed.
In middels hebben we ongeveer een uurtje gelopen en beginnen we wat trek en dorst te krijgen.
Tijd om even te pauzeren dus.
En gelukkig hebben we gelijk een bankje tot onze beschikking.
Dat is ook wel eens anders geweest
Nadat we de inwendige mens enigzins hebben versterkt pakken we ons op en laten we niet alleen Ter-Apel achter ons , maar ook de provincie Groningen
We lopen Drenthe binnen !!!
En langs het beekje "de Runde " gaan we richting Emmer Compascuum.
Toen nog niet wetend dat dit stuk ons redelijk zou uit putten
Het pad was keurig gemaaid , maar niet zo kort dat het als een geplaveid tapijtje is
Door dat het iets langer is gehouden zak je er als het ware in weg , plus dat het losse gras wat is blijven liggen je als het ware mee sleept aan je voeten.
Dit heeft als gevolg dat het voelt alsof je aan elke voet 10 kilo hebt hangen.
En ik kan je vertellen , dat loopt niet echt prettig en vermoeid enorm
Maar ondanks dit , lopen we wel door een prachtig stukje natuur.
Een enorme variëteit aan wild life hier in Drenthe.
Zoals hier het Icarusblauwtje.
Vliegend een prachtige blauwe verschijning
En hier in 1 shot :
de Reiger , Ooievaar en een Haas
Heel veel vlinders , die speels door de lucht dartelen
Een Aalscholver die over het water scheert op zoek naar wat te eten
Hoe mooi wil je het hebben. het was genieten.
Wij lopen verder en zien aan onze rechterhand dit verschijnen:
Het blijkt een kunstwerk te zijn genaamd:
Welk onderdeel uitmaakt van het kunst project; "Was getekend , de Runde "
Het is helaas bij dat ene kunst werk gebleven , zo blijkt
Wij kuieren verder langs de Runde
Maar eerlijkheid halve beginnen de benen te protesteren.
En begint onze tong langzaam maar zeker het derde knoopsgat te bereiken
Nog even doorzetten
We zijn er bijna
Onderweg nog snel even rug en benen strekken
want dat bijna..... dat kennen we
We lopen via de stadskudde Emmer compascuum binnen
vanaf hier is het nog 929 meter tot onze auto.
Deze 929 meter voelden aan als 929 kilometer
Gelukkig nog wat afleiding van deze alpaca's
Immers die zie je ook niet elke dag
Maar al snel neemt de moeheid onze gedachten weer over.
Nog een klein stukje
En net als dat je soms zoekt naar een bankje die niet wil komen , wilde nu niet het eindpunt in zicht komen waar onze auto stond.
Maar gelukkig....
We zijn er !!!!
Moe maar voldaan ploffen we neer in de autostoelen om onze fietsen weer op te halen
Want we vergeten bijna dat we wel weer een heel mooi stuk Nederland hebben gezien.
Tijdens het schrijven van dit stukje , krijg ik alweer zin in het vervolg
Reacties
Een reactie posten